EREBUS

Erebus (łac.; stgr. Ἔρεβος Érebos) – cień. W mitologii greckiej personifikacja ciemności, najmroczniejszej części świata zmarłych. Erebus zaliczany był do protogenoi – bóstw pierwotnych. Ze swą siostrą Nyks, boginią nocy, spłodził m.in. Tanatosa, boga śmierci, i Charona, opiekuna konających, posępnego przewoźnika dusz przez Styks. Ich córką była Nemezis – bogini zemsty, sprawiedliwości i przeznaczenia. Nie wznoszono mu świątyń, nie chciano go przywoływać. Czasem, w odludnym miejscu, stawiano kapliczkę, której później nikt nie odwiedzał.

Gdyby śledztwo w sprawie brutalnego morderstwa popełnionego w sielskim krajobrazie Prowansji pozostało w rękach policji i prokuratury, pewnie skończyłoby się umorzeniem sprawy ze względu na niewykrycie sprawców, przybiciem urzędowych stempli i odesłaniem akt do archiwum. Instytucje państwa nie były zainteresowane wyjaśnieniem zbrodni. Do walki o sprawiedliwość stanął jednak prywatny detektyw oraz adwokat rodziny jednej z ofiar. Wspiera ich, rosnąca z każdym zwrotem akcji, grupa ludzi zdecydowanych przeciwstawić się złu.
Ich przeciwnikiem są ludzie uchodzący za nietykalnych. Ludzie, którzy idą przez życie, mając innych za nic. Chcą władzy i zrobią wszystko, by ją zza kulis sprawować. Kolejna zbrodnia jest dla nich rutynową, beznamiętnie podjętą decyzją.
Fikcja literacka miesza się z autentycznymi wydarzeniami, a tłem są tajne siatki systemu „Gladio”. Powstały jako podziemna struktura, na wypadek sowieckiego zwycięstwa w III wojnie światowej. Z czasem, jak każda niepozwalająca się kontrolować demokratycznemu państwu organizacja zbrojna, przekształciły się w sieć prywatnych powiązań obejmujących cały kontynent.